Nie oznacza to oczywiście braku zainteresowania takimi klasykami, jak Tangerine Dream, czy zapowiadającym się na wielkie wydarzenie występem Maxa Coopera w NOSPR, ale w obliczu nadmiaru, proponujemy rzeczy, które wydają nam się szczególnie nowe, świeże i ważne.

Animistic Beliefs
Wszyscy widzieliśmy Boiler Roomy, w których absolutnie nic się nie dzieje i mogą lecieć w tle jak muzyka do windy. Sety, od których nie da się oderwać oczu, należą do rzadkości. Tym większym szokiem był zeszłoroczny debiut Animistic Beliefs, którzy zaczęli swój występ od skakania po konsoli i dzikich wrzasków, by płynnie przejść w przepiękną mieszankę gabberów, wyrafinowanego techno i industrialu, podszytego afrykańskimi rytmami. Czy rok później zaprezentują taką samą formę sceniczną w Polsce? Mam na to ogromną nadzieję.

Clark
Twórca, którego nie trzeba przedstawiać wiernej publiczności festiwalu. Od lat poszukuje idealnej równowagi pomiędzy organicznymi i mechanicznymi dźwiękami. Po czasie, w którym skupiał się głównie na tworzeniu muzyki do seriali i spektakli tanecznych, w tym roku pojawia się z materiałem z najnowszego, dziesiątego w karierze, albumu „Sus Dog”, wyprodukowanego przez Thoma Yorke’a.

Theon Cross
Od samego początku sceny Nowej Muzyki były gościnnym miejscem dla artystów wymyślających jazz od nowa lub nadających mu współczesne konteksty. Nie inaczej jest i w tym roku, kiedy rolę takiego artysty pełni Theon Cross – człowiek, który przywrócił do jazzu tubę. Po raz pierwszy jego drum’n’bassowe wręcz talenty na tym instrumencie mogliśmy usłyszeć na płytach Sons of Kemet, od kilku lat gra również solo, pokazując cały swój wirtuozerski talent.

Sudan Archives
Mój najmocniej wyczekiwany występ. Jedna z rzadkich okazji, by zobaczyć artystkę, która – nie porzucając awangardowych fascynacji i skłonności do improwizacji – potrafiła się przebić do odbiorców radiowego popu. Wybrała ścieżkę kojarzącą się z dokonaniami Björk w latach 90. Jak sama mówi, jej głównym muzycznym celem jest pokazanie czarnej natury skrzypiec. Udowadnia to na dwóch jak na razie płytach, gdzie łączy klasyczne wykształcenie muzyczne z ogromnym talentem do pisania przebojowych numerów.

Orbital
Kolejni niepomijalni klasycy w tegorocznym line-upie. Duet, bez którego wiele powrotów z nocnych rejwów skończyłoby się zaśnięciem w autobusie. Bracia Hartnoll już kilkukrotnie rozwiązywali swój zespół, szukając nowych ścieżek i wyzwań muzycznych. Jednak zawsze można liczyć, że znów się zejdą i wyjdą na scenę, by przypomnieć, dlaczego na przełomie wieków byli jedną z największych gwiazd muzyki elektronicznej i doprowadzić publikę do stanu, jakiego poszukujemy od czasu, gdy po raz pierwszy usłyszeliśmy „Halcyon”.

Acid Pauli & Helena Hauff
Jak głosi lokalne przysłowie, „Nowa Muzyka jest tak dobra, jak dobra jest na niej scena techno”. Oznacza to, że możemy mieć w tym roku jedną z lepszych edycji, ponieważ zobaczymy gwiazdy z dwóch krańców IDM-owego spektrum. Z jednej strony będzie próbował wyciągnąć nas na parkiet jeden z najbardziej chłonnych DJ-ów i kompozytorów na dzisiejszej scenie, Acid Pauli >> czytaj wywiad, którego biblioteka sampli i zapomnianych, energetyzujących numerów, oprawionych w psychodeliczne aranże nie ma równych na świecie. Z drugiej o naszą uwagę zawalczy niestrudzona improwizatorka i wielbicielka techno opartego na analogowych brzmieniach.

Oneohtrix Point Never
Być może najbardziej nieprzewidywalny punkt festiwalowego programu. Twórca, który nie boi się lawirować między najróżniejszymi gatunkami i zawodzić oczekiwania publiczności, szukającej prostych bitów. Zaczynając od fascynacji syntezatorami i noisem, w ciągu kilku lat stworzył albumy, które wzbudziły równe zainteresowanie u miłośników współczesnej awangardy, co u fanów klubowego brzmienia. Z czasem skupił się na tworzeniu mrocznych, ambientowych kompozycji do filmów, które następnie sampluje i wplata w swoje taneczne (lub nie) sety.