Tymon Kosma, Filip Botor i Mateusz Borgiel to pokolenie, które wychowuje się na Yussefie Dayesie i Ezra Collective, nauczone, że jazz to przede wszystkim energetyczna muzyka do tańca i interakcji społecznych, a dopiero potem całe tomiszcza awangardowych teorii. Nie oznacza to oczywiście, że zespół nie potrafi zaskoczyć spontanicznymi solówkami czy rozpędzoną na maksa improwizacją, jednak ich głównym celem zdaje się być to, by muzyka tworzona w bardzo minimalistycznym składzie zabrzmiała jak potężna orkiestra taneczna.

Czy im się to udaje? Oceniając po entuzjastycznych reakcjach krytyki i publiki, lepiej niż wielu innym rodzimym zespołom. Ich występy od kilku lat uchodzą za jedno z najlepszych, najbardziej energetycznych zjawisk na polskiej scenie jazzowej, przywołując na myśl legendarne koncerty Jerzego Miliana, ale takiego, który równie mocno co z lokalnych tradycji, czerpie inspiracje z nowej londyńskiej szkoły jazzu.

Ich koncerty to nie sztywne popisy – to energia i spontaniczność młodości, gdzie improwizacja spotyka się z precyzyjnie budowanymi strukturami. Folk, ambient, elektronika, jazz – wszystko zlewa się w jeden organiczny strumień świadomości, gdzie równie łatwo wyłapać inspiracje GoGoPenguin, jak i elementy, które mogła wymyślić jedynie trójka Polaków zakochanych w rodzimych klasykach.

 

Wydarzenie w ramach 34. Festiwalu Ars Cameralis.
Miejsce: Katowice, Teatr Śląski /Scena w Malarni, ul. Teatralna 2

 

zdjęcie: Grzegorz Gołębiowski